:.:.: BABICKIE FORUM INTERNETOWE :.:.:

Gość

Uwaga: TERAZ BIRO GASI TEMAT "SMOG".

A wiecie, dlaczego? Bo UG popełnia grzech zaniechania swoich statutowych obowiązków, tzn. nie ustalił uwarunkowań środowiskowych dla tzw Zakładu Technik Powierzchniowych. Pod tą nazwą kryje się lakiernia proszkowa w Borzęcinie D. To jest trochę inny kaliber sprawy niż "nic nie robienie" ze spalaniem śmieci przez użytkowników posesji i ich ściganie. Sprawa lakierni to naruszenie ustawy o ochronie środowiska. A w takich sprawach KAŻDY ma prawo brać udział. Wójt ma obowiązek podjąć, również z urzędu, wymagane ustawą ustalenie uwarunkowań środowiskowych. Jestem pewny, że taka lakiernia w pasie ochronnym KPN nie dostanie zgody na funkcjonowanie, jeżeli UG będzie stosował się do zapisów ustawy.

Biro, masz pecha. Znowu dywanik (radzę taca w majtki). Mała skuteczność.

ccc · Gość

bbb · Gość

Michał S.trażak

W Izabelinie ostatnio odbyła się debata w sprawie smogu - zachęcam do przejrzenia informacji w tym zakresie. U nas w gminie (póki co) temat nie jest aż tak bardzo nagłaśniany przez urząd. Warto byłoby zacząć uświadamiać ludzi w tym temacie.

Info z Izabelina - [link widoczny dla zalogowanych]

Danek · Gość

bbb · Gość

bbb · Gość

bbb · Gość

Michał S.trażak

Była to pierwsza debata poruszająca tematykę smogu. Warto jednak dodać w tym miejscu, że temat smogu dopiero w tym sezonie grzewczym zrobił się taki medialny. Dlatego też była to pierwsza tego typu debata.
Za to jeszcze w ubiegłym roku także w Izabelinie zorganizowano spotkanie, na którym poruszano tematykę podtopień i możliwości, które sprawiłyby, że tamta gmina nie była podtapiana.

Gość

Pozorovatel · Gość

Zdumiewa mnie trwająca od ubiegłego roku propagandowa wrzawa wzywająca do zaniechania ogrzewania naszych domów i mieszkań, bowiem ma to szkodzić środowisku naturalnemu. Otóż od 27 lat maszerujemy w kierunku dokładnie odwrotnym. Przez ponad ćwierć wieku zastępowaliśmy niskoemisyjne i wysokosprawne układy grzewcze rozwiązaniami o niższej sprawności energetycznej i wyższej emisji jednostkowej. Przed rokiem, gdy nad Polską zawisło widmo niedoboru opału na zimę, nagle rządzący przypomnieli sobie o zanieczyszczeniu środowiska naturalnego. Aby zrozumieć stan dzisiejszy, zacznijmy od początku: Otóż stare budynki w Polsce, zarówno te budowane w okresie przedwojennym jak i we wczesnym okresie powojennym budowane były z zamysłem ogrzewania ich piecami ceramicznymi bądź centralnymi źródłami ciepła. To założenie stanowiło o wbudowaniu w nich kominów o niewielkim przekroju kanałów (14x14 cm) i czasami wyposażeniu w, jeden w całym budynku wielorodzinnym, "silny" kanał dymowy o przekroju większym niż 20x20 cm. Układ urbanistyczny zabudowy nie gwarantował też skutecznego przewietrzania osiedli mieszkaniowych. Postępowanie takie było rozsądne i usprawiedliwione, bowiem specyfika spalania węgla kamiennego w fachowo wykonanych piecach kaflowych zapewnia wysoką temperaturę paleniska oraz długi czas pozostawania w tej temperaturze mieszaniny pirolizy węgla z powietrzem i wysoki ciąg komina. Występowało wówczas zjawisko pełnego spalenia wszystkich związków węgla do CO2. Ponadto wiele opalanych było koksem spalanym w kotłach żeliwnych, zazwyczaj Strebla w przypadku zbiorowego zamieszkania i Camino w indywidualnych. Ponadto zbudowano wówczas wiele elektrociepłowni i ciepłowni miejskich oraz fabrycznych i one zapewniały zdalaczynne ogrzewanie miast. Ta specyfika pozwalała na zminimalizowanie emisji smoły pogazowej, i sadzy. W przypadku kierowania do zaopatrzenia ludności węgli niskosiarkowych również dwutlenku siarki. Ze zasiarczone kierowane były do energetyki zawodowej dysponującej instalacjami odsiarczania spalin. Wraz z końcem PRL-u nastąpiła istotna zmiana w naszym ogrzewnictwie. Radykalnie obniżona została produkcja koksu i w jego miejsce wprowadzony został, znacznie trudniejszy do prawidłowego spalania węgiel. Upadek przemysłu pociągnął za sobą likwidację fabrycznych ciepłowni i elektrociepłowni zmuszając mieszkańców do wprowadzenia indywidualnych instalacji grzewczych. Rozwiązano dawne zakłady komunalne eksploatujące kotłownie ogrzewające duże budynki wielorodzinne. Powstało więc zapotrzebowanie na indywidualne systemy grzewcze. Mieszkańcy rozwiązywali powstały problem instalując w poszczególnych mieszkaniach i domach indywidualne kotły stalowe, opalane już nie koksem, lecz, węglem. Kotły te zazwyczaj niefachowo dobierano i przyłączano do kominów o słabym ciągu, niewystarczającym do prawidłowego spalania. Temperaturę mieszkań regulowano zmieniając temperaturę kotła, często nawet poniżej punktu roszenia. Moc kotła regulowano obniżając dopływ powietrza pod ruszt, zazwyczaj poniżej stechiometrycznego zapotrzebowania tlenu przez palenisko. W efekcie kotły stawały się niemalże mierze retortami gazowniczymi podgrzewanymi ciepłem półspalania węgla we własnym palenisku. Produktami takiego półspalania jest tlenek węgla, lotny koksik i najbardziej uciążliwa smoła powęglowa (zwana też pogazową). Smoła ta to mieszanina ciężkich węglowodorów, fenoli związków siarki i azotu. Produkt paskudny i chorobotwórczy. Tego rodzaju spalanie przebiega z bardzo niską sprawnością energetyczną powodując wzrost zapotrzebowania na węgiel, który i tak w znacznej mierze niespalony ulatuje przez kominy w postaci tlenku węgla i smoły. Ponadto kopalnie i firmy handlujące węglem odeszły już od polityki kierowania zasiarczonego węgla do zakładów energetyki zawodowej posiadających instalacje odsiarczania. Państwo w tej sytuacji podejmuje działania pozorne, bądź to represyjne bądź pozwalające dobrze usytuowanym ludziom i przedsiębiorcom przyssać się do środków budżetowych. Aby sytuację pogorszyć jeszcze bardziej niedobory węgla łata się zmuszając elektrownie do spalania drewna z wycinanych w tym celu lasów. Niestety elektrowniane kotły zostały zaprojektowane do spalania węgla i nie radzą sobie ze spalaniem jego mieszanki z drewnem. Alkaliczne popioły drzewne mają niższą temperaturę topnienia i zanieczyszczają powierzchnie wymiany ciepła powodując obniżenie energetycznej sprawności kotłów i wzrost emisji koksiku lotnego. Ten zanieczyszczenie pyły dymnicowe dyskwalifikując je do stosowania w budownictwie. Oznacza to oczywiście zwiększenia konieczności ich hałdowania. Na domiar złego w wyniku niespotykanej w naszej historii wycinki drzewostanów utraciliśmy w znacznej mierze powierzchnie filtracji powietrza i asymilacji dwutlenku węgla. Oczywiście są dzisiaj możliwe działania zaradcze lecz politycy nie chcą ich przyjąć ponieważ kolidowały by z ich osobistym interesem. Dramatycznie pogarszający się stan środowiska naturalnego będzie usprawiedliwiał zarówno grabież środków budżetowych i zwiększenie represyjności państwa. Ponadto opinia publiczna, ogłupiona kilkuletnią kampanią propagandową, nie zaakceptowała by dalszej władzy polityków którzy musieli by się przyznać do wyrządzenia środowisku naturalnemu wielkich szkód, czy to z powodu polityki kadrowej promującej ludzi nie posiadających wiedzy czy też z powodu zwykłego złodziejstwa. Następną kwestą są przemiany w zakresie życia gospodarczego. Dążenie globalistów do traktowania złóż paliw kopalnych (ropy też) jako pospolitych dóbr bezwartościowych doprowadziło ich ceny do poziomu wynikającego jedynie kosztów i zysków koncernów naftowych oraz podatków nakładanych przez państwa. Skutkiem tego była względna taniość transportu samochodowego i absurdalne zwiększanie zapotrzebowania na przewozy. W latach mojego dzieciństwa chleb z pola gospodarza do stołu konsumenta przebywał drogę 20 km. Masło czy kiełbasa 60, zaś buty 200. Dzisiaj te odległości zwiększyły się do do 500, 1000 i 15 000 km. Oddaliły się miejsca naszego zamieszkania, pracy, nauki i codziennych zakupów. To wszystko następowało w parze ze stopniowo likwidowaną komunikacją publiczną i transportem zbiorowym. Skutek: corocznie zwiększamy zużycie paliw płynnych o ok 10% czyli podwajana ich zużycia co 7 lat. Zdumiewające jest jednak że to coraz większe zużycie surowców energetycznych wcale nie czyni nas zamożniejszymi. Nasze zasoby wcale nie wzrastają. Skraca się jedynie cykl kupowania i wyrzucania bądź marnowania zakupionych dóbr. Warto też odnieść się do kwestii zanieczyszczenia środowiska kancerogennymi metalami ciężkimi. Przedstawię kamyczek z naszego ogródka. Otóż zbudowane w okresie PRL zakłady fosforowe (produkcja nawozów fosforowych dla rolnictwa) zaprojektowane zostały do przerobu fosforytów rosyjskich, wolnych od zanieczyszczenia metalami ciężkimi a w tym szczególnie kancerogennym kadmem. W wyniku współczesnych przemian polityczno-gospodarczych Polska "uniezależniła się" od rosyjskich fosforytów kupując je w Maroku. Niestety o wysokiej zawartości kadmu. To "uniezależnienie" nie poszło jednak w parze ze zbudowaniem instalacji odkadmowania, w rezultacie czego rolnicy corocznie skażają kadmem swoje pola i nasze talerze. Sprawą zajęły się już władze UE wprowadzając normy ograniczające dopuszczalną zawartość trucizny w nawozach.
Oficjalne zużycie trzech głównych paliw transportowych w Polsce z 13 mln tom w 1987 wzrosło do 27 mln w 2016 i było o 13 proc. wyższe niż rok wcześniej - wynika z opublikowanych właśnie danych Polskiej Organizacji Przemysłu i Handlu Naftowego (POPiHN). Dodać do tego należy tego jeszcze paliwo lotnicze Jet 874 tys. m sześc.

bbb · Gość

Michał S.trażak